Platforma Sygnalizacji Agrofagów - Online Pest Warning System

Szubarga pięciokropka (Phytodecta quinquepunctata Fabr.)

Rząd: Chrząszcze (Coleoptera) 
Rodzina: Stonkowate (Chrysomelidae)  

Wielkość chrząszcza: 5-7,5 mm 
Pojaw owadów dorosłych: osobniki zimujące od kwietnia do maja, chrząszcze nowego pokolenia od przełomu czerwca i lipca
Środowisko: lasy liściaste i mieszane, parki.
Rośliny pokarmowe: czeremchy (Prunus padus, P. serotina) oraz okazyjnie jarząb pospolity (Sorbus aucuparia). 
Rozmieszczenie geograficzne: występuje w północnej i środkowej Europie, na południe sięgając po Alpy i Karpaty. W Polsce pospolity na obszarze całego kraju. 
 
Cykl rozwojowy: Zimują chrząszcze, które zasiedlają drzewa wczesną wiosna, wraz z rozwojem liści. Jest to gatunek żyworodny. Młode larwy pojawiają się w kwietniu i na początku maja. Przez cały okres swojego rozwoju żerują indywidualnie, lecz często po kilka na jednym liściu. Wygryzają liczne, kilkumilimetrowe dziury w blaszce liściowej, a w przypadku masowego pojawu pozostawiają na liściu jedynie główne żyłki. Dorosłe larwy spadają do gleby, gdzie odbywają przepoczwarczenie.  Wychodzące po ok. 2 - 3 tygodniach młode chrząszcze żerują przez pewien okres na liściach i wkrótce znikają, kryjąc się prawdopodobnie w ściółce, lub pod korą martwych drzew, gdzie później zimują. 

 Znaczenie: Żerowanie często masowo występujących larw prowadzi do charakterystycznej perforacji liści, co w przypadku opanowania całych koron pozostawia aż do końca sezonu nieprzyjemny wygląd ogołoconych drzew .  Drzewa te wydają się jednak nie tracić wigoru i mogą przetrwać corocznie powtarzające się ataki.

Zwalczanie: Podobnie jak w przypadku jętrewek występujących na topolach i wierzbach, ze względu na bezpieczeństwo mieszkańców oraz znaczne rozrzucenie opanowanych drzew, w lasach i parkach miejskich nie prowadzi się zwalczania szubargi pięciokropki. 
Badania prowadzone w IOR-PIB Poznań wykazały, że młode larwy owadów tych są bardzo wrażliwe na działanie preparatów biologicznych opartych na bakteri Bacillus thuringiensis subspecies tenebrionis. Przelegujące w glebie poczwarki są zaś łatwo infekowane przez nicienie owadobójcze z rodzajów Steinernema i Heterorhabditis.